Op 5 jaar tijd van stagiair naar gezinsbegeleider

“Ik ben afkomstig van Slowakije, waar ik al studies sociaal werk gevolgd had. Toen we in 2012 naar België kwamen, hoorde ik dat mijn diploma hier niet geldig was. De algemene vakken werden wel aanvaard, maar de praktijk niet. Dus heb ik hier eerst een aantal andere jobs gedaan, maar het kriebelde toch om terug in de sociale sector te werken. Daarom besloot ik om hier een specialisatiejaar te doen. Dat was erg boeiend, en er kwam ook een stage aan te pas. Ik wou heel graag in een GES+-groep* terechtkomen en ging op zoek naar een centrum waar ze dit aanbod hadden. Ik woonde op dat moment nog in Gent, vlakbij een ander MPC, maar daar hadden ze geen GES+-groep. Op een lijstje had ik het MPC Sint-Franciscus zien staan, ik nam contact en zei dat ik tot Roosdaal wou pendelen voor mijn stage. Stages in een GES+-groep worden niet zo vaak toegestaan omdat dit toch wel wat vraagt van iemand, maar omdat ik al wat ouder was en ervaring had, mocht ik in De Schering starten. Daarna ben ik nog vakantiewerk komen doen in het MPC en het op einde van mijn studies kreeg ik telefoon van de teamcoach van De Schering dat er een job vrijkwam als begeleider! Dat heb ik een jaar of 2 gedaan, daarna heb ik gesolliciteerd voor een tijdelijke vervanging als teamcoach voor 1 jaar. En na 1 jaar kwam er een plek vrij bij de gezinsbegeleiders. Ik was wel graag teamcoach, maar ik wou toch liever als contextmedewerker werken.

Het was altijd mijn droom om als sociaal werker te werken en dit was mijn kans! Ik vind mijn huidige job als gezinsbegeleider van De Schering en Meuleveld 2 heel leuk omdat die zo divers is. Er is natuurlijk een stukje administratie bij, maar die kan je afwisselen met huisbezoeken en je planning heb je helemaal zelf in handen. Als de ouders van mijn cliënten werken, dan ga ik ’s avonds langs. Als ze niet werken, kan ik overdag naar hen toegaan. Ik probeer elke dag wat bureauwerk te plannen en ook ergens naartoe te gaan, want enkel bureauwerk is niets voor mij. Naast mijn job als gezinsbegeleider, werk ik ook een aantal uren als transitiebegeleider. De transitie-leeftijd is erg spannend, omdat de gasten dan de stap zetten naar hun volwassen leven. We gaan samen met hen op zoek naar de dag-invulling en de woonvorm die best bij hen past. Dat zijn toffe momenten omdat je ze goed leert kennen tijdens die persoonlijke gesprekken en ze meestal ook erg gemotiveerd zijn.

Mijn interesse in GES+ komt voort uit mijn geschiedenis. In Slowakije heb ik heel wat stages gelopen in de getto’s. Met een organisatie trokken wij naar de getto’s, waar heel veel armoede, mishandeling en drugsgebruik was bij kinderen en jongeren. Wij boden daar als vrijwilliger activiteiten en verschillende projecten aan. Armoede en drugsgebruik gaan natuurlijk vaak samen met gedragsproblemen en die jongeren werden nauwelijks opgevangen. Dankzij mijn ervaring wist ik dat ik kon omgaan met die gasten en dat me dit in België ook zou lukken. Ik wil me graag nuttig voelen en behulpzaam zijn en dat is gelukt, ik heb echt mijn ding gevonden.

*GES staat voor ernstige gedragsstoornissen en emotionele stoornissen

Soms moet je het gewoon ook eens proberen om te zien of het iets voor jou is. In mijn job als teamcoach heb ik een paar keer meegemaakt dat mensen enkele shiften meedraaiden en beslisten dat het toch geen match was. Sommige mensen laten zich afschrikken door het feit dat De Schering een moeilijke groep zou zijn, terwijl ik zelf vind dat dit één van de rustigste groepen van het MPC is. Er zijn crisissen, maar er is ook veel structuur, wat nodig is bij GES+ en een strikte dagplanning met veel rustmomenten.

Doordat ik uit het buitenland kom, merkte ik wel dat sommige mensen aan me moeten wennen. Ik kom natuurlijk ook bij hen thuis over de vloer en soms weten ze niet goed wat ze moeten verwachten. Eens ze me wat leren kennen, gaat hun angst meestal snel over. Of soms stel ik hen voor om naar mij toe te komen op het MPC, dat helpt ook. Tussen de collega’s voelde ik me wél meteen aanvaard, ze helpen me zelfs als ik twijfel aan mijn geschreven taal. (Miro spreekt intussen vloeiend Nederlands).

Ik ben het MPC erg dankbaar voor de kansen die ik hier krijg. Omdat ik mijn welzijn op het werk zo waardeer, heb ik met mijn gezin besloten om te verhuizen, zodat ik nu wat dichter bij mijn job woon.

Ik moedig zelf ook mensen aan om hier te komen solliciteren. Wat ik erg fijn vind, is dat de directie luistert als je ambities hebt en deze uitspreekt. Ze zeggen niet snel: “dat is veel te vroeg”. Er waren verschillende kandidaten voor mijn job als gezinsbegeleider, en toch kozen ze voor mij. Dat vind ik mooi. Ook als je een vorming wil volgen en kan argumenteren waarom je die nodig hebt, dan luisteren ze echt. Zo heb ik zelf enkele lezingen rond analytische psychologie kunnen volgen, die me helpt om met allerlei mensen om te gaan.”